3.2

Kiedy wróciła z naręczem papierów, w gabinecie leżała tylko  krótka notatka: “Jestem w bibliotece”. No dobra.

Bez trudu znalazła Snape'a wśród książek. Skinął jej głową, jakby witał znajomego na ulicy i wrócił do swoich poszukiwań. Miała tego dość. Ze strachem zgodziła się na pomoc w rozwiązaniu problemu, a teraz okazuje się, że przydatna jest tylko do tego, by stać gdzieś z boku i czekać.

– Czego szukasz? Może mogę pomóc? – spytała zdobywając się na spokój.

– Liguli – odpowiedział niecierpliwie.

– Controllefo Ligula – powiedziała cichutko i delikatnie poruszyła róźdżką. Niektóre księgi podświetliły się przytłumionym światłem, a miejsca w których występowało szukane słowo zajarzyły się na żółto.

– Sprytnie! – powiedział z uznaniem. – Ale całkiem sporo tego… Możesz mi jeszcze poszukać Strutii?

Kolejny czar też pokazał sporo możliwości. Powstrzymała Snape'a przed rzuceniem się na znalezione książki.

– Powiedz mi, czego dokładnie szukasz. Będzie łatwiej.

– Przepis, w składnikach są na pewno ligula, strutia i płatki nagietka – wyjaśnił niecierpliwie – I jeszcze trochę innych rzeczy, których nie pamiętam. W instrukcji na pewno trzeba obwiązać czerwoną wstążką buteleczkę z miksturą. Tyle wiem.

Tym razem musiała się skupić, bo zaklęcie było bardziej skomplikowane. Rozjaśniły się tylko dwie książki. Snape podszedł do tej leżącej bliżej niego.

– Tak, mogłem się tego domyślać! Lockhart i jego “Topielice przez tysiąclecia”. – Otworzył księgę na zaznaczonej stronie i zaśmiał się. – “Bardzo potężny i niezwykle skuteczny środek”. To to.

Chwycił i tę księgę i drugą znalezioną (“Jak się troszczyć o Bestie Magiczne”) i skierował się do wyjścia.

– Co znaleźliśmy? – spytała, z naciskiem używając liczby mnogiej.

– Eliksir miłości.

Czytaj dalej